My heart broke upon hearing the news. Catsky, the sister I never had, and one of my closest friends, is keeping distance. So to make a difference, allow me to blog in Filipino.

Potaena. Masakit isiping lumalayo na yung isa sa mga pinakaimportanteng tao sa buhay ko. Mahaba-haba na ren ang pinagsamahan namen ni Cat. At sa dalawang taong yon, masasabing nakilala at naunawaan ko siya ng lubusan. BAKET? Naiintindihan ko naman na ngayon mo lang naramdaman ang pagiging "at home" sa lipunang ginagalawan mo. Naiintindihan ko ren na matagal mo nang ginusto na tanggapin ka ng mga tao sa paligid mo bilang ikaw. PAANO NAMAN AKO? Alam mo naman siguro na napakahalaga mo saken. Naaalala mo pa ba nung grad naten, nung tinanong mo kung sino yung "person i can't live without"? Alam mo naman siguro na isa ka sa tatlong taong yun. NASASAKTAN AKO. Balewala na lang ba lahat ng pinagsamahan naten? Hindi man ako ang bestfriend mo, alam kong spesyal din ako sayo. Itatapon mo na lang ba lahat ng alaala naten? PASENSIYA NA. Kung isa man ako sa dahilan kung bakit ka lumayo. Ngayon nararamdaman ko na ang naramdaman ng barkada nang maging "bombshells" tayo. MASAKIT PALA TALAGA. At ang masaklap nito, hindi ka lang dumoble ng barkada. NANG-IWAN KA PA. Hindi ako nanunumbat dahil wala akong karapatang gawin yun. Pag nabasa mo to, marahil ay desidido ka nang piliin sila, o di kaya'y wala nang halaga ito sayo. PAALAM NA BA ITO? Hindi ko alam. Ikaw lang ang makakapagsabi non. Pero pag iniwan ka na nila, eto lang tatandaan mo...

NANDITO PA RIN AKO.